Achter de voordeur: bij de voedselbank

Purpose helpt organisaties die een positieve invloed willen hebben op het leven van hun klanten én op de maatschappij. Hiervoor ontwikkelen we oplossingen die de financiële, fysieke en mentale gezondheid van mensen verbeteren. We zien dat deze vaak hand-in-hand gaan en bij de voedselbank komen deze werelden letterlijk samen. Mijn vader helpt sinds zijn pensionering elke donderdag met het vullen van voedselpakketten. Zijn verhalen maakten mij nieuwsgierig, dus ik ging een keertje mee.

Een granaatappel, wat is dat?

Na een bakje koffie is het tijd om te starten. Samen met nog enkele vrijwilligers verdelen we ons over verschillende stationnetjes langs een lopende band. Grote bakken met eten staan voor ons klaar. Aan het begin van de band liggen de lege kratten. Bij elk station legt iemand wat in de krat en schuift de krat verder. Ik sta bij de courgettes, mijn vader staat naast me bij de granaatappels. Hij kijkt er een beetje naar: “Wat is dit?” vraagt hij tenslotte. Ik leg hem uit dat het een granaatappel is en dat ik die wel eens door de couscoussalade heen doe. Mijn ouders kunnen beide heerlijk koken, maar een couscoussalade zullen ze niet snel maken, bedenk ik me. “Door de yoghurt kan ook, pap.” De 2 mensen tegenover mij hebben niet één product, maar een verzameling van producten. Niet van alles is genoeg om 900 pakketten mee te vullen,  dus zo worden de restpartijen ook eerlijk verdeeld over de pakketten. Zo ook 100 flesjes kokoswater. De vrouw voor mij kijkt er weifelend naar. “Heb jij dat wel eens gedronken?”, vraagt ze. Dat heb ik niet en ik vraag me af wat ik ermee zou doen.

Een gevarieerd pakket met courgettes, sla, muesli, brood en chips

Terwijl ik in elke krat 2 courgettes stop mijmer ik over de inhoud van het pakket. Wat zou ik doen met 2 courgettes, een granaatappel en een kropsla? En dat kokoswater: moet dat ergens door of drink je dat gewoon op? De muesli kan door de yoghurt en de chips komt natuurlijk ook wel op. In sommige pakketten gaat ook een doos eieren. Maar wat zou ik doen met een heel pak suikerklontjes en een wit brood? Ook niet echt gezond, toch? En dat is een bezwaar wat ik ook al in de media las: de producten zouden niet gezond zijn en de versproducten regelmatig over datum. Ik pak inderdaad soms een rotte courgette, maar die mag ik dan ook direct weggooien. Courgettes met alleen een beschadiging mogen wel door. Die kun je tenslotte nog prima eten! Met die versheid zit het dus wel goed. Daar heeft de voedselbank de afgelopen jaren ook grote stappen in gezet.[1] En ja, er gaat ook chips en snoep in het pakket. Niet zo gezond, maar de voedselbank is nou eenmaal afhankelijk van de donaties die ze krijgen.

Het uitsluiten van minder gezonde producten zou wat mij betreft ook geen optie zijn. Ik zou het nogal belerend vinden als iemand voor mij beslist wat gezond is en wat niet. En wat gebeurt er anders met die producten? Weggooien is zonde, helemaal als je je bedenkt dat we leven in een land waar nog altijd 1 op de 8 kinderen in armoede leeft.[2] Maar tegelijkertijd weten we dat mensen met een laag inkomen gemiddeld 7 jaar korter leven o.a. door een ongezonde leefstijl. Vanuit dat licht gezien zou het wel goed zijn als we mensen helpen om gezonder te eten. Maar mag je als mens niet gewoon zelf beslissen wat je in je mond stopt? Een ingewikkelde discussie zonder pasklaar antwoord die veel verder gaat dan alleen de voedselbank.

Gezonde en lekkere recepten voor creatieve koks